Orde scheppen in de chaos: dat is kenmerkend voor de foto’s van Jorge Miguel Jaime Báez. Jorge maakt van alle emoties en onvoorspelbaarheid op een bruiloft een serie foto’s in documentairestijl. Hierbij legt hij momenten vast die andere trouwfotografen zeker zouden missen tijdens het wisselen van opstelling. Deze momenten, die anders verloren zouden gaan, maken zijn fotografie zo bijzonder.
De bruid die wacht totdat de ceremonie begint is slechts één voorbeeld van een goed moment om een pure emotie op een spontane manier vast te leggen. Jorge vertelt:
“Eerder die dag had ze bij een ingelijste foto van haar moeder gestaan, die twee jaar daarvoor was overleden. De eerste keer was ik te laat, dus ik wachtte rustig af. Ik had de juiste belichting en focus al ingesteld. Toen ze opnieuw dichterbij kwam, maakte ik de foto. Ik moest de camera een beetje kantelen om de compositie kloppend te maken. Het silhouet van de vader op de achtergrond was heel belangrijk om alle voelbare emoties vast te leggen. Een gevoel van eenzaamheid en vastberadenheid. Dit was de favoriete trouwfoto van de bruid.”
Jorge’s aanpak komt voort uit persoonlijke ervaringen: zijn eigen bruiloft in 2006 en een moment dat niet werd vastgelegd, dat alleen hij en zijn vrouw en fotopartner María zich nog herinneren.
“María vroeg me welke oorbellen ze moest dragen en ik reageerde afgeleid. Ze vroeg me of er iets mis was. Ik was zenuwachtig en kon niet praten. Dat is de mooiste en meest intense herinnering die ik aan die dag heb. Dit moment symboliseert de essentie, het heden en de toekomst van mijn leven.”
Helaas zat de fotograaf die ze hadden ingehuurd buiten te wachten en Jorge vertelt hoe teleurgesteld het stel was toen ze de foto’s van die dag zagen. Terugdenkend aan zijn trouwdag vertelt Jorge: “Toen we de foto’s van de bruiloft zagen, wisten we dat ze niets zeiden over hoe we ons toen voelden.” Dit was het keerpunt. Op dat moment wist hij dat zijn fotografie anders moest zijn en dat hij zich op het belangrijkste moest richten: mensen, hun passies en hun emoties. “Ik wil het verhaal van hun trouwdag vastleggen.”
Voor die spontane stijl moet je je volgens Jorge helemaal in de chaos onderdompelen. In het plezier, het verdriet, het lawaai en de zenuwen. In het leven, eigenlijk. Het draait hoofdzakelijk om vertrouwen. “Je moet genoeg vertrouwen opbouwen om op plekken en in situaties te komen waar anderen normaal niet komen. Je moet er zijn zonder er te zijn, zonder deel te nemen, zonder je mening te geven. En alleen vastleggen wat je ziet. Als je je erin mengt, dingen verandert en aanwijzingen geeft, verloopt elke bruiloft volgens hetzelfde patroon. Maar als je alles op zijn beloop laat, zul je verrast worden door de situaties die er ontstaan en kun je onvoorstelbare momenten vastleggen. Als ik bruiloften fotografeer, ga ik er altijd open in, klaar om emoties vast te leggen.” Voor zijn bruiloftswerk past Jorge de brandpuntsafstand aan door op de camera bij te snijden, waardoor hij in feite een langere brandpuntsafstand creëert. “Op de α7R III kun je een knop zo instellen dat je in full-frame kunt fotograferen met 42 megapixels, of met een APS-C-crop met 18 megapixels, waardoor mijn 55 mm een handige 82 mm wordt. Ik vind die innovatie fantastisch, en het feit dat je zo snel kunt wisselen.”
Jorge begrijpt hoe belangrijk het is om het bruidspaar te leren kennen en meer te weten te komen over hun voorkeuren, bijzonderheden en gevoelens, zodat hij kan inspelen op de momenten die zulke spontane foto’s opleveren. Hij vertelt dat er onderaan het boeket van deze bruid twee foto’s van haar grootouders zaten. Hij had hier een aantal foto’s van gemaakt, maar vond het resultaat niet bijzonder genoeg. Dankzij gesprekken met het stel wist hij echter hoe belangrijk het voor ze was dit element vast te leggen, dus probeerde hij een andere benadering.
“Toen we aankwamen, zag ik twee beelden voor me, met haar op de achtergrond. Ik besloot daarom dit frame te maken, waarbij de bruid niet volledig te zien is. Ik wilde het verstrijken van de tijd vastleggen, de verschillende generaties en het respect voor de ouderen. Dat was de laatste foto die van deze oudere dame werd gemaakt. Ze overleed een paar dagen later.”
Iets wat Jorge geweldig vindt aan trouwfotografie, is de adrenalinekick die hij krijgt als hij weet dat hij een heel spontaan, bijzonder moment heeft vastgelegd. Vooral als dit een foto is die hij in zijn hoofd had. “Op deze foto,” vertelt hij, “had Veronica een bijzonder aandenken voor haar moeder gemaakt, maar de moeder had geen bril om het te lezen, dus las haar dochter het voor. De emotie bouwde langzaam op en ik moest het frame bepalen, dus ik focuste op de omhelzing maar nam de meisjes aan de rechterkant op in de compositie.”
“Waar chaos is, ben ik te vinden! Ik gebruikte het achterscherm van mijn camera toen ik rechts van me een kind aan zag komen rennen. Ik zei niets tegen het kind en hield mijn vinger op de ontspanknop. Ik kreeg het voor elkaar de benen van het kind als vignette vast te leggen, wat het scherpstelpunt definieerde. Het is een kwestie van instinct: als je het gevoel krijgt dat je een foto moet maken, doe het dan. Dat is wat je onderscheidt van anderen: je nieuwsgierigheid, je voorkeuren en je zwaktes.”
Voor Jorge draait het maken van de perfecte foto niet om het volgen van stereotypen of trends, of een focus op wedstrijdprijzen. Voor hem gaat het erom de momenten vast te leggen die het enorme aantal gevoelens weerspiegelen dat kan worden vastgelegd.
Deze foto van bruidegom Juan Carlos is een van Jorge’s favorieten. Hij vertelt dat Juan Carlos voor de ceremonie zenuwachtig was en even alleen wilde zijn. Toen Jorge hem vond, was de bruidegom erg onrustig en hij wist dat hij dit moment moest vastleggen: “Hij stond op en begon door de eetzaal te ijsberen. Dus ik pakte mijn camera. Hij zette zijn handen op tafel en zuchtte diep. ‘Jorge, kijk hoever we zijn gekomen’, zei hij toen.”
Voor Jorge laat dit moment precies zien waarom hij zo veel passie voor fotografie heeft: “Dit zegt alles: hoe belangrijk deze dag voor ze is, alles wat ze hebben meegemaakt en de toekomst die voor ze ligt. Daarom moeten deze momenten worden vastgelegd. Ik benader ze op een oprechte manier en blijf trouw aan waar ik in geloof.”
"De geschiedenis wordt gevormd door mensen, hun passies en hun emoties."
