De historische stad Istanboel heeft voor iedereen een andere betekenis. Het is de grootste stad van Europa en de enige stad die op twee verschillende continenten ligt. Je vindt hier een stadse mix van culturen die zich door jaren van handel, onderwijs en religie heeft gevormd. Voor fotograaf Murat Pulat betekent de stad echter iets anders: hoop.
Hij legt uit: "Ik ging van Ankara naar Istanboel om te studeren. Ik wilde mijn opleiding afronden en hier gaan wonen en dacht in die tijd altijd dat ik hier geld zou gaan verdienen. Dat was mijn droom en ik zie diezelfde droom, dezelfde hoop, bij veel mensen die ik ontmoet."
Deze andere mensen vormden de inspiratie voor Murats project ‘City of Hope’. Istanboel staat hierin centraal, maar de foto’s weerspiegelen het leven van mensen in alle steden. Het project bestaat uit een reeks portretten en spontane foto’s van mensen die verleid en geïnspireerd worden door het leven in de stad. Murat laat zien hoe dit leven ze maakt of breekt.
Hij vertelt: “Ik ging altijd al veel naar buiten om foto’s te maken, maar dat was niet genoeg. Ik wilde meer leren over het leven van mensen en iets doen met mijn nieuwsgierigheid. Daarom maakte ik in de stad overal foto’s van: kantoormedewerkers, winkeliers, daklozen op verlaten plekken, demonstranten die meelopen in een mars. ‘City of Hope’ is een bonte verzameling van dit soort verhalen.”
"Eén ding is zeker: het is niet makkelijk om hoop te blijven houden in zo'n grote stad. Al deze mensen komen hier vol hoop. Ze willen iets zijn – machtig, rijk of misschien alleen vrij – maar veel van hen bereiken hun doel niet omdat de kans zo klein is. De meesten hebben geen succesverhaal."
Voor het project ‘City of Hope’ gebruikt Murat voornamelijk de α7R III. Voorheen gebruikte hij de α7 II. Het zijn vooral de verbeterde resolutie en beeldkwaliteit die voor hem het verschil maken.
Hij legt uit: “De scherpte en het dynamische bereik zijn het belangrijkst. Vooral dat laatste, want de hele stad is mijn studio en ik moet overal op voorbereid zijn. Ik moet snel op dingen kunnen reageren en vaak moet ik een foto maken zonder dat er tijd is om het licht bij te stellen. Soms heb ik tegenlicht en soms is de lucht te helder, maar met de α7R III breng je heel makkelijk details terug in de lichte delen en schaduwen. Hetzelfde geldt voor de ISO-waarden: die zijn enorm flexibel, waardoor ik zelfs bij weinig licht moeiteloos mooie foto’s kan maken.”
Elk subject is een nieuw hoofdstuk van zijn project, maar het is soms lastig om dit soort verhalen te vertellen. Vaak hebben mensen hun hoop verloren. Denk bijvoorbeeld aan daklozen of deelnemers van LGBT Pride-marsen die niet meer mogen demonstreren.
‘Ik ken veel goede, hardwerkende mensen die hier met een doel naartoe zijn gekomen maar die nu op straat moeten leven. Het is regenachtig en koud en ik kan ze niet helpen. Ik maak foto’s, praat met ze, breng tijd met ze door, maar daarna kan ik weer terug naar mijn leven en zij kunnen dat niet. Ik observeer alleen en soms is dat moeilijk.”
Het AF-systeem van de α7R III heeft Murats werkwijze ook volledig veranderd: “Tien jaar geleden had ik dit project niet kunnen doen, want de camera’s van toen werkten nog niet zoals ik nodig heb.”
Over de Eye AF-modus zegt hij: “Ik hoef alleen maar op de knop te drukken om scherp te stellen op het subject. Dat is heel belangrijk, want als ik het autofocuspunt moet gebruiken om het oog te vinden, dan moet scherpstellen en vervolgens de compositie weer moet laten kloppen, kan het moment alweer voorbij zijn. Nu hoef ik me over één ding, een technisch dingetje, in ieder geval geen zorgen meer te maken. Zelfs als ik volledig open fotografeer, worden alle beelden scherp en doordat ik hierop kan vertrouwen, is er ruimte voor meer creativiteit.” Murat is ook onder de indruk van de constructie en het formaat van de α7R III. Hierdoor kan hij in weer en wind foto’s maken zonder een zware DSLR of middelgrote camera te hoeven meesjouwen. “Voor mijn manier van fotograferen, op straat, heb ik een camera nodig die ik ook in de regen of de sneeuw kan gebruiken. Deze camera voldoet daaraan. En het formaat is perfect, zeker als je kleine lenzen zoals de FE 35 mm f/2.8 gebruikt. Hierdoor ben je als fotograaf bijna onzichtbaar.”
"Ik ben nog niet klaar. Het duurt nog wel een paar jaar, want ik wil nog meer foto's maken. Vooral van de echte winnaars: mensen die krijgen wat ze willen. Deze mensen zijn echter moeilijker te vinden, soms ook omdat ze zelf niet doorhebben dat ze succes hebben behaald. Heel veel mensen trappen in de val van 'meer, meer, meer' en hun wensen kunnen nooit worden vervuld. We moeten ons leven vereenvoudigen en beseffen dat succes niet is wat we op tv en in bladen zien. We moeten als samenleving leren dat alle mensen een talent hebben, vaardigheden hebben, en dat iedereen waardevol is. Daar hoop ik misschien nog wel het meest op."
