Voor mooie stadsfoto’s moet je, net als voor geweldige landschapsfoto’s, meer doen dan simpelweg naar een stad gaan. Je moet op het juiste moment op de juiste plek zijn. Dat is dan ook wat Ron Timehins New York-project tot leven brengt. Hierin zien we een mix van iconische beelden die we nog niet eerder hebben gezien, gemaakt van de ochtend- tot de avondschemering. Dit project duurde vijf dagen en werd in opdracht van een lokaal hotel uitgevoerd. Ron benutte hiervoor zijn vaardigheden als landschaps- en reisfotograaf, evenals zijn eerder opgedane ervaring met werkzaamheden op locatie voor merken in Londen.
“Hotel Indigo zag mijn Instagram-pagina,” zegt Ron, “en vond mijn stijl passen bij wat ze zochten. Ze wilden een campagne lanceren om de interesse te vergroten en meer bezoekers naar hun hotel in het zuiden van Manhattan te trekken. Ze wilden het verhaal van het hotel verweven met dat van de stad.”
Maar hoe vind je nu geweldige locaties, met name in een stad waar je niet woont?
“Je kunt de toeristische plekken niet helemaal vermijden,” legt Ron uit, “maar ik probeer dat wel zo veel mogelijk te doen en op zoek te gaan naar beter verborgen plekjes. Ik paste dezelfde technieken toe als in Londen: ik zocht online naar foto’s en ging ook op zoek naar plekken als bars op het dak. Die bieden een geweldig uitzicht, in welke stad je ook bent. Een van de shots is van Indigo’s eigen bar.”
Het helpt natuurlijk wel als je over wat voorkennis beschikt. Hij legt uit: “Ik heb via Instagram ook contact met mensen uit New York en als netwerk wisselen we onderling goede locaties uit. Ik laat ze de mijne zien en zij die van hen.”
Ron had maar één week om de foto’s te maken, dus hij moest flink doorpakken. “Maar zo werk ik eigenlijk het liefst”, lacht hij. “Er helemaal in opgaan en er volledig voor gaan, want als je het werk over een langere periode uitspreidt, kun je je motivatie en focus kwijtraken. Het enige nadeel was, net als bij landschappen, dat je erg afhankelijk bent van het weer. Ik was het grootste deel van de tijd buiten aan het fotograferen tijdens zonsopkomst en zonsondergang. Ik vermijd ook net zoals bij landschappen het midden van de dag, want dan is het licht minder interessant. Doordat ik veel buiten was, kreeg ik een goede mix van verschillende weersomstandigheden, waaronder mist. Dat is altijd fijn. Men zegt vaak dat je van slecht weer goede foto’s krijgt en daar ben ik het helemaal mee eens.”
Sinds Ron voor het eerst de originele a7R gebruikte, fotografeert hij met Sony-apparatuur. Hij vond zijn nieuwe spiegelloze camera meteen beter voor op reis dan een grote, zware DSLR. Op dit moment werkt hij met de a7R III. Hierover zegt hij: “Je kunt hier zulke gedetailleerde foto’s mee maken. Fantastisch! Ik gebruik handmatige scherpstelling om beelden zo scherp te krijgen als de sensor toelaat. Daarom ben ik gek op de focus peaking van de zoeker. Ik heb de mijne ingesteld op geel, omdat dat er mooi uitspringt in stadsbeelden.”
“Ik besefte niet hoeveel invloed het gebruik van een EVF en een hoogwaardig kantelbaar lcd-scherm op mijn werk zou hebben,” vervolgt hij, “maar er zijn zo veel functies waar ik nu niet meer zonder kan. In veel van mijn shots staat symmetrie centraal. De voorbeeldrasters helpen me daarbij, zowel via de zoeker als wanneer ik het scherm uitgeklapt gebruik. Maar wat voor mij echt een groot verschil maakt, is fotograferen met een voorbeeld van de sluitertijd. Hiermee bespaar ik heel veel tijd en dat is erg belangrijk als je op drukke plekken en op straat geen moment wilt missen.”
Ron werkt liever handmatig dan met een statief, maar in New York gebruikte hij er wel vaak een. In Londen ging dat niet. Hij vertelt: “Een van de shots die ik New York maakte, is van een bewegende metro. In Londen was dat niet zo makkelijk geweest, want statieven zijn verboden in de ondergrondse. Ik ben veel onderweg, dus ik probeer het meestal wel zonder statief te doen. Dat scheelt gewicht. De ingebouwde beeldstabilisatie van de a7R III is daarom heel belangrijk voor me.”
Ook het brede aanbod van Alpha-lenzen speelt een belangrijke rol in de stadsprojecten van Ron.
“Ik heb de 12-24 mm, maar die gebruik ik voornamelijk als ik boven op een gebouw sta of voor binnenfoto's,” legt hij uit, “want in de drukte van de stad kunnen langere lenzen zoals de 50 mm of 70-200 mm echt helpen de omgeving te vereenvoudigen. Hierdoor wordt de compositie strakker. Ik neem de 70-200 mm vanwege het gewicht niet vaak mee als ik nog op zoek ben naar wat ik wil fotograferen, maar als ik eenmaal weet wat ik er precies mee wil, ga ik met die lens terug naar de betreffende plek.”
Zijn favoriete lens? “De 35 mm”, zegt hij enthousiast. “Hij is zo veelzijdig en geeft zo’n menselijk beeld. Hiermee kun je echt de verhalen van de stad vertellen. Samen met de a7R III bracht hij het project tot leven.”
"Fotografie helpt me de wereld om me heen te verwerken, waarderen en interpreteren."
