Mijn naam is António Morais en ik ben een filmmaker en Sony-ambassadeur uit Portugal. Al op jonge leeftijd ontwikkelde ik dankzij mijn vader een liefde voor beelden, van schilderkunst tot fotografie en film. Al snel besefte ik dat statische afbeeldingen niet genoeg waren om mijn gedachten vorm te geven. Ik wist dat ik meer wilde. Een moment bevriezen heeft iets magisch, maar het leek me nog uitdagender om het tussen de vier randen van een frame te laten leven. Na mijn afstuderen bleef ik video's maken en groeide mijn passie voor cinematografie. Ik ben in meer dan dertig landen geweest en nam mijn favoriete bezittingen altijd mee op reis: mijn camera's en accessoires. Als ik tijdens het filmen voor uitdagingen kom te staan, breng ik mezelf tot rust en voel ik me bevoorrecht, want ik geloof dat ik mensen met mijn werk help te reizen. Dat doe ik door de echte wereld of een fictieve wereld te laten zien in mijn beelden. Onlangs kreeg ik de kans om met de nieuwe Alpha 7S III te filmen en ik besloot deze op een filmset te testen met mijn nieuwe project: Number Six.
Number Six: de juiste apparatuur kiezen voor de Alpha 7S III
Voor deze korte film heb ik voor een heel eenvoudige en veelzijdige opstelling gekozen zodat ik zo veel mogelijk mobiliteit had tijdens de shoot. Ik gebruikte een SmallRig-cage, een Atomos Ninja V-monitor en een grondplaat, stangen en ondersteuning voor de matte box.
Qua licht heb ik voor ledlampen gekozen. Die vind ik fijn omdat je ze heel snel en makkelijk in elkaar kunt zetten. Met de hulp van Filipe Ferraria (gaffer) en Pedro Teixeira (lichtassistent) hebben we in heel korte tijd een aantal zeer complexe lichtopstellingen gerealiseerd. Om jullie een voorbeeld te geven van de uitdagingen: we filmden in de koepel van het Planetarium, waar we het licht van de projector moesten gebruiken als basisbelichting. Uiteindelijk ging het om 24 fps op 1/30e van een seconde met een ISO-waarde van 16.000. Verrassend genoeg hebben we een paar van onze cinematische lichtbronnen maar op 5 tot 10% capaciteit gebruikt!
Wat bij filmmaken ook belangrijk is, is dat je de juiste lens kiest. Voor mij viel de keuze direct op G Master-lenzen, want die werken het best met de camera's van Sony. Om verschillende looks te creëren, koos ik voor de 24 mm f/1.4 GM-lens, de 135 mm f/1.8 GM-lens en de 400 mm f/2.8 GM OSS-lens.
De audio is volledig tijdens de nabewerking gedaan. Voor het storytellingaspect moest het sounddesign passen bij de stijl van de korte film. Ricardo Teixeira, de regisseur, werkte nauw samen met Daniel Carvalho, onze componist, om de complexe audio te produceren die we voor dit project nodig hadden.
Number Six: de juiste instellingen kiezen op de Alpha 7S III
Ik vind de Alpha 7S III over het algemeen beter ontwikkeld en geschikter voor filmmaken dan eerdere Alpha 7S-modellen en dat kun je in de video ook wel zien. Ik heb in 4K (UHD) gefilmd van 24P tot 120P en bij de hoogste resolutie en een minder gecomprimeerde videocodec (XAVC-S-I) op 10-bits 4:2:2, om bij elke lichtopstelling het beste uit het beeld te halen.
Qua beeldprofiel kozen we voor S-log3/S-gamut3. Dit profiel bood de beste dynamiek voor het vele contrast in de scènes. Uiteraard hebben we de witbalans voor elke afzonderlijke scène ingesteld. Voor de gradatie werkten we samen met Stéphane Sagaz, colorist en Digital Imaging Technician (DIT), en ontwikkelden we een LUT om bij het gebruik van S-log3/S-gamut3 alles uit het dynamische bereik te halen. Zo konden we iedereen op de set een idee geven van het uiteindelijke shot waarnaar we op zoek waren. Dit proces is heel belangrijk om de hele crew een beeld te geven van de uiteindelijke film. Deze vooraf ontwikkelde LUT vormde ook een goede basis en hielp ons bij het nabewerkingsproces.
Voor de automatische scherpstelling heb ik de snelheid en de trackinggevoeligheid ingesteld om een handmatige rack focus na te bootsen. De camera deed het de hele tijd perfect, behalve toen het helemaal donker was. Dat is ook niet zo verrassend. Voor deze bijzondere lichtomstandigheden was het heel makkelijk om de scherpstelling op één plek te vergrendelen en te wachten totdat het licht weer aanging zodat er weer op een gezicht kon worden scherpgesteld. In dit soort gevallen gebruikte ik handmatige scherpstelling met scherpstelondersteuning, die je heel fijn samen met de nieuwe EVF en het lcd-scherm kunt gebruiken. Over het scherm gesproken: dankzij de aanraakbediening en het nieuwe menu is deze camera nog flexibeler en gebruiksvriendelijker. De batterijduur en de warmteafvoer zijn voor mij als bediener ook heel indrukwekkend, vooral tijdens zo'n zestien uur durende shoot.
Number Six: het nabewerkingsproces
Nabewerking is een belangrijk proces bij Golpe Filmes. We gebruiken in onze workflow zowel Adobe Premiere Pro als DaVinci Resolve, want die vullen elkaar mooi aan. Voor dit project hebben we het beeldmateriaal getranscodeerd naar een beter bewerkbaar bestand, zodat we dat in Premiere konden bewerken. Voor de uiteindelijke afwerking pakten we de originele bestanden er weer bij. De 10-bits 4:2:2-codec maakte dat laatste proces prettiger en creatiever.
De regisseur werkte tijdens de nabewerking samen met assistent-regisseur Ana Moreira en colorist Stéphane Sagaz. Tegenwoordig worden voor filmpjes in deze stijl vaak pastelkleuren gebruikt. Ik ga daar graag tegenin, dus we kozen voor opvallendere beelden met meer contrast. Hiervoor gebruikten we bepaalde lichtverhoudingen en kleurcontrasten op de set en verfijnden we de beelden tijdens de nabewerking om het licht en de kleuren nog mooier te maken. Ik heb altijd al van uitgesproken stijlen gehouden en ik waardeer het als cameraregisseurs daar veelvuldig gebruik van maken. Twee filmmakers die mij enorm inspireren, zijn Roger Deakins ASC en Vittorio Storaro ASC. Zij werken beiden binnen die grenzen van licht en kleur.
De bestanden van de Alpha 7S III zijn veel beter dan die van eerdere modellen. Het grootste verschil is natuurlijk de 10-bits 4:2:2, maar er is ook nog iets anders. Ik heb het idee dat Sony iets aan de kleuren heeft veranderd om huidtinten er natuurlijker en egaler uit te laten zien en dat is top. Begrijp me niet verkeerd: de eerdere modellen waren ook heel goed, maar ze werden beperkt door de 8-bits codec.
Wat ook belangrijk is als je een korte film maakt, is de bestandsoverdrachtsnelheid. De nieuwe CFExpress-geheugenkaarten Type A zijn zo snel! Toen we op de set waren, kostte het minder dan drie minuten om een volle geheugenkaart van 160 GB te kopiëren. Ik herinner me nog goed dat ik de kaart aan Francisco gaf (de eerste regieassistent) en dat ik hem in een mum van tijd terugkreeg, tussen de opstellingen door. Ik vroeg Stéphane toen of ik het kaartje al kon formatteren en hij zei ja, want hij had al twee kopieën gemaakt. Dat zegt alles over de technologie achter deze kaartjes.
Eindoordeel over het gebruik van de Alpha 7S III op een set
Zoals ik eerder al zei, is deze camera veel completer en beter ontwikkeld dan zijn voorgangers als het gaat om gebruik in een professionele setting. Mijn ervaring op de set verliep soepel en de camera heeft me geen enkel moment teleurgesteld. Van dit type camera verwacht ik getrouwheid en betrouwbaarheid en de Alpha 7S III bood me die zekerheid. Als ik op een set werk, moet ik voor honderd procent op mijn apparatuur kunnen vertrouwen, want ik heb elke seconde nodig voor mijn creatieve proces.
