Ik kan een auto op talloze manieren in beeld brengen. Wil ik een romantische, sfeervolle foto van de auto die met het dak omlaag bij zonsondergang rondrijdt? Wil ik diezelfde auto uit de schaduwen laten opdoemen met minimale belichting? Of ga ik misschien voor een wild shot van de auto die slippend over de baan raast? Ik begin als het ware met een blanco canvas en gebruik de Sony Alpha A7 III en mijn verbeeldingskracht als hulpmiddelen om het juiste plaatje te schilderen.
Ik vind het belangrijk om altijd een verhaal te vertellen, want ik wil reacties oproepen en emoties losmaken. Ik wil mensen laten glimlachen, ze enthousiast maken en de sfeer van de foto op ze overbrengen.
Een shoot plannen
Mijn klanten willen over het algemeen graag strakke, rustig ogende foto's van hun producten, maar mijn precieze aanpak hangt echt af van de klant en het project waaraan we werken. Het is ongeacht de auto en het project wel altijd belangrijk om de juiste omgeving en achtergrondlocatie te kiezen, want die zijn bepalend voor de foto. De achtergrond zorgt voor context, dus die moet kloppen zodat het eindproduct goed wordt en de foto het juiste gevoel krijgt.
Ik ga regelmatig op zoek naar nieuwe locaties. Ik reis veel en soms stop ik op willekeurige plekken, maak ik een foto, voeg ik deze toe aan een lijst op Google Maps en rijd ik verder. Ik gebruik veel van mijn locaties ook meerdere keren, maar kies dan voor een andere hoek, belichting en omkadering, zodat je de plek helemaal niet meer terug herkent.
Het shot maken
Ik gebruik een vrij simpele camera-uitrusting: de Alpha 7 III in combinatie met de FE 24-70 mm f/4 ZA OSS, de FE 16-35 mm f/4 ZA OSS, de 55 mm f/1.8 ZA en een Sony FE 85 mm f/1.8. Dit lijkt misschien niet de meest voor de hand liggende uitrusting voor een professional, want ik heb tenslotte voor de f/4-versies van de zoomlenzen gekozen in plaats van de f/2.8 G Master-versies. Voor de scherpste foto's en de benodigde scherptediepte fotografeer ik echter meestal op f/8 of f/11, dus ik heb de grotere diafragma's die andere fotografen gebruiken, niet nodig. En als ik daar wel behoefte aan heb, pak ik de FE 85 mm f/1.8 erbij.
De Alpha 7 III beschikt over veel functies die me helpen prachtige autofoto's te maken. Om te beginnen is er het dynamische bereik van de sensor met 24,2 megapixels, waardoor ik vrij met de belichting kan spelen tijdens de nabewerking.
Hoe langer ik fotografeer, hoe minder ik de regels volg. Toen ik net met autofotografie begon, werd me vaak verteld dat ik geen auto's moest fotograferen met een groothoeklens, dat ik beelden niet op een bepaalde manier moest bijsnijden of dat de belichting die ik had gebruikt, niet goed genoeg was. Op een gegeven moment besefte ik dat dit goedbedoelde advies geen universele waarheid was die ik blind moest volgen. Er zijn situaties waarin al deze scenario's prima werken; je moet alleen weten hoe en wanneer je ze kunt gebruiken.
Bij het kiezen van de juiste belichting kijk ik vooral naar het type auto en de manier waarop ik deze wil presenteren. Soms gebruik ik alleen het beschikbare licht, maar voor de meeste van mijn foto's heb ik ook stroboscopen of andere kunstmatige lichtbronnen gebruikt. Ik gebruik ook allerlei lichtvormers, zoals stripboxen, softboxen, onbedekte stroboscopen, reflectoren of een combinatie hiervan.
Een foto waarin ik de belichting te gek vind, is een gedetailleerd shot van het motorkapornament de Spirit of Ecstasy. De foto is gemaakt in een slecht verlichte garage en we hadden maar een kwartier de tijd, omdat we die dag veel auto's moesten fotograferen. Ik gebruikte één stroboscoop die in een grote reflector van 2 bij 1 meter flitste. Zo kreeg ik het voor elkaar om het sterk glimmende, reflecterende oppervlak zacht te verlichten.
Fotografen die net beginnen met autofotografie, raad ik aan om altijd foto's te blijven maken en te blijven experimenteren, want het beste moet nog komen. Pak die camera, ga op pad en maak foto's. Met zo'n krachtig hulpmiddel in handen bepaalt alleen uw verbeeldingskracht waar uw grenzen liggen.
