Een gezegde waar ik dol op ben luidt: “Goede foto’s worden met goede camera’s gemaakt. Geweldige foto’s worden met hart en ziel gemaakt.”

Ik zou zeggen dat het fotograferen van mensen de meest uitdagende en dynamische discipline binnen de fotografie is. Fotografen mogen nooit vergeten dat poseren voor een foto een blijk van vertrouwen is. Het is een broze en gevoelige kunst die je moet respecteren.

Soms zeggen mijn modellen dat ze mijn zelfvertrouwen fijn vinden, omdat ze zich hierdoor meer op hun gemak voelen. Dit zelfvertrouwen haal ik uit een goede technische voorbereiding. Je hebt niet genoeg aandacht over voor je model als je je te veel concentreert op f-getallen en de camera.

Ken je materiaal en gebruik het

Het mooie is dat mijn camera voor mij nadenkt, zodat ik mijn aandacht kan richten op wat het belangrijkst is: het onderwerp. Ik heb gebruikgemaakt van alle Sony Alpha 7 camera’s, maar op dit moment maak ik gebruik van de flagship Sony Alpha 1. Met de sensor met hoge resolutie vang ik alle details die ik nodig heb voor bewerking en commercieel werk, met genoeg snelheid om zelfs de meest minimale veranderingen in gezichtsuitdrukking vast te leggen.

De belangrijkste verbeteringen in de cameratechnologie van Sony is voor mij de eye-autofocus. Ik fotografeer vaak muzikanten onder slechte lichtomstandigheden. Met de eye-autofocus van de Alpha 1 kan ik scherpstellen op het oog van het onderwerp, zelfs als de lichtomstandigheden niet zo goed zijn dat de fotograaf dit zelf kan zien. Voorheen zou ik me steeds afgevraagd hebben hoe scherp de foto’s zouden worden. Ik hoef me daar geen zorgen meer over te maken.

Een verhaal in één frame

Je moet het frame van een foto bekijken zoals een schilder een doek bekijkt. Een van de meest voorkomende fouten van beginners is dat ze zich richten op de persoon die ze fotograferen en de rest van het beeld vergeten. Dat betekent dat twee derde van het ‘canvas’ gevuld wordt met iets willekeurigs. En dat zou niet zo moeten zijn. Ik benader een foto met het idee dat er geen achtergrond of voorgrond is, maar slechts één ding of persoon. Dit vormt het verhaal in het frame.

Als ik iemand ga fotograferen probeer ik altijd achter hun verhaal te komen en dat te benadrukken door na te denken over hoe ik het verhaal ga vertellen via mijn lens. Zelfs bij een simpele close-up portretopname in zwart-wit moet ik mijzelf eerst overtuigen van de reden waarom ik hier ben en ik doe wat ik doe.

Wat te zien is in het frame is afhankelijk van de brandpuntsafstand van de lens die ik gebruik. Ik fotografeer nu op 135 mm met de ongelofelijk scherpe 135 mm f/1.8 G Master-lens. Ik vond de lens meteen geweldig. Ik gebruik hem vooral voor close-ups en portretopnames waar de hele persoon op staat – deze lens heeft een zeer soepele bokeh. Ik gebruik ook de 85 mm en de 24-70 mm G Master-lenzen. Met deze drie lenzen maak ik ongeveer 90% van mijn portretopnames; de 135 mm is mijn favoriet. Maar als ik op locatie werk en ik wil niet zoveel materiaal mee, dan neem ik één lens mee, afhankelijk van de shoot.

Compositie

Compositie is een speels iets. Er zijn slechts een handvol regels die je zo goed moet kennen dat je ze onbewust toepast en er niet meer over hoeft na te denken. Daarna ben je vrij om te improviseren en kun je jezelf mee laten nemen door inspirerende ingevingen tijdens de sessie. Het is net als met muziek: je moet de noten kennen voordat je kunt beginnen met improviseren.

Als je de basis niet kent en gaat improviseren, kan dit leiden tot vreemde composities; het idee is misschien leuk, maar het frame ziet er rommelig uit. Ik zie dat vaak, en het is vooral een valkuil voor mensen met talent en veel ideeën die denken dat ze de basis over kunnen slaan.

Belichting

Het belichten van je onderwerp is niet een kwestie van een lampje aan- of uitzetten. Bij belichting komen veel factoren kijken, zoals kleur, intensiteit, scherpte en richting. Het belangrijkste is om het beschikbare licht in de scène te analyseren en te begrijpen voordat je beslist wat je ermee gaat doen.

Belichten begint bij mij met kleine aanpassingen. Ik voeg bijvoorbeeld niet meteen grote lampen, statieven en softboxen toe. Als je het onderwerp een paar meter verplaatst, kan het licht al heel anders zijn. De hoek waaruit je fotografeert veranderen kan ook een heel ander perspectief en andere achtergrond creëren, wat ook de balans en belichting van de compositie verandert.

Ik heb veel vrijheid om te werken in de aanwezige lichtomstandigheden, aangezien ik de sensor van de Alpha 1 met hoge gevoeligheidsinstellingen kan gebruiken voor beschikbaar licht, zonder dat ik me zorgen hoef te maken over de beeldkwaliteit. Ik kan covers voor albums of magazines fotograferen met ISO 3200. Dit geeft me veel meer vrijheid en ruimte voor creativiteit.