De zomer kan een onhandige tijd zijn om foto's te maken. Voor de meeste landschapsfoto's is het licht overdag vaak veel te scherp, dus voor de beste kans op mooie foto's kun je het best heel vroeg in de ochtend of heel laat in de avond op pad gaan. Ik fotografeer het liefst in de vroege ochtenduren.

Ochtenden zijn rustig, zelfs in de stad. Er zijn dan veel minder mensen en er gebeurt minder. Het licht is prachtig en soms heb je in de ochtend ook wat mist. Je hoort de geluiden van de vogels, dieren en insecten die langzaam aan hun dag beginnen.

Voor landschapsshoots in de vroege ochtend bereid ik nauwelijks iets voor. Tenminste, niet op de manier waarop veel landschapsfotografen dat doen. Ik zoek niet uit waar de zon opkomt boven het landschap of hoe laat het licht op een bepaalde plek schijnt. Ik houd meer van spontaniteit en blijf graag in beweging. Als ik plotseling iets zie, maak ik een foto.

Het is lastig te beschrijven wanneer ik besluit de sluiterknop van mijn Sony Alpha 7R III of Alpha 7R IV in te drukken. Ik kijk altijd om me heen, ik observeer en ik bekijk de weg die het licht volgt of bepaalde aspecten van het landschap, zoals een leidende lijn of een afgezonderde boom. Ik loop rond, observeer de omgeving en plotseling gebeurt er dan iets wat tot mijn verbeelding spreekt. Dan stop ik en leg ik vast wat ik zie.

Ik weet nooit precies wat voor foto's ik ga maken, dus ik heb altijd verschillende lenzen bij me, zodat ik overal op voorbereid ben. De lens die ik altijd in mijn cameratas heb zitten, is de FE 24-105 mm f/4 G OSS. Die levert optimale prestaties en werkt perfect voor veel van de foto's die ik maak.

Meestal heb ik ook de FE 16-35 mm f/4 ZA OSS-lens bij me en als ik zo min mogelijk gewicht mee wil dragen, maar wel een telelens nodig heb, dan gebruik ik de FE 70-300 mm f/4.5-5.6 G OSS. Dat is een geweldige telezoomlens binnen zijn prijsklasse, maar vooral een favoriet vanwege het formaat en gewicht.

Als gewicht geen rol speelt, neem ik de FE 12-24 mm f/2.8 GM mee, de 70-200 mm f/2.8 GM OSS in plaats van de FE 70-300 mm f/4.5-5.6 G OSS, en natuurlijk de FE 200-600 mm f/5.6-6.3 G OSS-lens.

Een van de voordelen van elke camera van Sony is het fantastische dynamische bereik. Toen ik een paar jaar geleden nog met een DSLR-camera fotografeerde, gebruikte ik altijd belichtingsseries en voegde ik de beelden samen in Adobe Photoshop voor een optimaal dynamisch bereik. Nu hoef ik dat bijna nooit meer te doen. Vaak concentreer ik me bij het instellen van de belichting op de hooglichten, want dan kan ik naderhand de schaduwgebieden oplichten om details terug te halen.

Ik let niet alleen op het histogram, maar maximaliseer de belichting ook voor het dynamische bereik van de camera door de geïntegreerde JPEG-stijl op Neutraal te zetten en het contrast vervolgens op de laagst mogelijke instelling te zetten. Ik wil een zo vlak mogelijke foto, zodat ik alle details in de hooglichten en schaduwen kan zien waarmee ik tijdens de nabewerking van het RAW-bestand aan de slag kan. Op het moment dat ik het shot maak, lijkt dat wat ik door de zoeker of op het scherm aan de achterkant zie dus helemaal niet op de uiteindelijke bewerkte foto, maar ik zorg er zo wel voor dat het RAW-bestand optimaal is voor de nabewerking.

Soms bewerk ik de foto's pas dagen of zelfs weken nadat ik ze heb gemaakt, dus ik probeer me dan te herinneren hoe de plek eruitzag, hoe het moment voelde en zelfs hoe de omstandigheden waren, zoals de temperatuur en het weer. Al die details beïnvloeden de manier waarop ik mijn foto's bewerk.

Als ik het die dag bijvoorbeeld koud had en ik moe was van het lopen, geef ik de foto misschien een iets koelere blauwtint. Als de omgeving warmer was en ik me goed voelde, zie je dat ook terug in mijn nabewerking. Het is vooral belangrijk dat je niet overdrijft.

Toch moet ik eerlijk zijn: ik vind het altijd lastig om vroeg op te staan voor fotosessies in de ochtend. Maar het eindresultaat is het waard. Als ik terugkom met foto's die ik echt mooi vind, dan heb ik daar alles voor over.