Mijn naam is Alexandra Surkova en ik ben een professionele wildlifefotograaf uit Spanje. Drie jaar geleden gebruikte ik nog niet eens een camera met verwisselbare lens en nam ik doodnormale foto’s met mijn smartphone.

Mijn carrière als wildlifefotograaf begon met een bizarre ervaring. Op een dag kreeg ik een bericht van een van mijn weinige volgers op Instagram. Hij zei dat hij veel potentieel zag in mijn foto’s en dat hij me een cadeau had gestuurd. Het moment dat ik het pakketje opende en zag dat er geen ansichtkaartje maar een Sony FE 200-600mm f/5.6-6.3 G-lens in zat … wow. Je kunt wel stellen dat mijn leven op dat moment veranderde!

Ik kan me mijn eerste trip met de nieuwe lens nog goed herinneren. Het was 24 juni 2020, tijdens de coronapandemie. De mensen verdwenen van de straten en de dieren kwamen tevoorschijn. Ik heb uren in de hitte in een tent gelegen, nat van het zweet, en had uiteindelijk slechts twee foto’s van een uil die een paar minuten voor me stilzat. Ik was niet eens teleurgesteld. Integendeel, ik raakte verslaafd aan wildlifefotografie.

Apparatuur

De Alpha 7R IV was mijn eerste camera van Sony (maar is nu de back-upcamera voor mijn Alpha 1). Zolang ik niet snel hoefde te zijn, maakte die camera spectaculaire foto’s. En met de sensor van 61 megapixel had ik de vrijheid om de foto flink bij te snijden wanneer nodig.

Sinds ik de Alpha 1 gebruik, zijn mijn foto’s een stuk beter. Ik vind de Alpha 1 de perfecte camera: hij is snel, heeft een hoge resolutie en de autofocus is ongelofelijk. Stel je voor dat er op 50 meter afstand een kleine, grijze mus op een tak van een grijze boom zit tijdens een regenachtig dag. Ook als je de mus zelf niet kan zien, kan de Alpha 1 nog scherpstellen op zijn oog!

Wanneer ik na een trip mijn beelden terugkijk op een monitor, hoef ik niet eens te controleren of ze scherp zijn, want dat is bij 99,9% van de foto’s het geval. Ik vind het fijn dat ik me alleen hoef te richten op de compositie. Deze camera heeft gewoon geen nadelen.

Ik heb twee favoriete lenzen. De FE 200-600mm f/5.6-6.3 G OSS is een must-have voor elke wildlifefotograaf. Als ik slechts één lens mocht gebruiken, dan zou ik deze kiezen. De lens is snel, veelzijdig en de kwaliteit is fantastisch. Ik vind het leuk om in Spanje op zoek te gaan naar de pardellynx, een van de zeldzaamste katachtigen ter wereld. Als je urenlang verstopt ligt te wachten om een van deze zeldzame dieren te zien, kun je geen risico’s nemen met je uitrusting. Het dier kan op elke afstand opduiken, recht op je aflopen of zelfs op een halve meter van je schuilplaats langslopen. Je hebt een paar minuten om een goede foto te maken. En geloof me, je bent dan zo opgewonden dat je geen tijd hebt om je lenzen te verwisselen.

Ik kan ook niet zonder de FE 600mm f/4 G Master OSS. Het is alsof deze lens van een andere planeet komt. Soms lijken de foto’s die ik neem met deze lens mooier dan de realiteit. De bokeh is fantastisch en geeft een geweldig gevoel van diepte en perspectief. De kwaliteit is niet te beschrijven.

Het creatieve proces

Ik vraag me vaak af wat ik nu zo leuk vind aan wildlifefotografie. Ik kom altijd uit bij hetzelfde antwoord: de totale onvoorspelbaarheid. Het is onmogelijk om iets te plannen. Je kunt niets in scène zetten en het resultaat blijft een verrassing. Je weet zelfs niet zeker of het dier waar je voor komt zich überhaupt laat zien! Je kunt uren verstopt zitten zonder dat je iets of iemand ziet. Soms hoop je op een adelaar, maar zie je een mooie vos. Gaat hij even stilstaan of loopt hij door? Je kunt een wild dier niet opdragen om op een bepaalde manier te staan of bewegen, je bent slechts een toeschouwer.

Wanneer je eenmaal wat ervaring hebt, heb je een vaag idee van hoe een dier gaat bewegen. Als je vlak bij een drinkplaats zit, dan zal een langskomend dier op een bepaald moment gaan drinken en dus de tong uitsteken. Dit is het moment waarop ik wacht. Ik maak niet 1000 foto’s snel achterelkaar. Mijn Alpha 1 heeft een framesnelheid van 30 fps, maar ik gebruik deze functie zelden. Ik druk alleen op de ontspanknop als ik weet dat de foto waarschijnlijk interessant is.

Conclusie

Mensen vragen vaak wat je nodig hebt om geld te verdienen met fotografie. Ik vind dat het leven te kort is om je bezig te houden met dingen die je geen voldoening brengen, maar het kost ook tijd om iets wat je gelukkig maakt onder de knie te krijgen. Met fotografie word je geen miljonair. Dat hoeft voor mij ook niet, ik geniet van het pad dat ik heb gekozen.

Hoe begin je? Neem foto’s. En nog meer foto’s. En dan nog meer foto’s. Stop al je tijd, liefde en aandacht in die foto’s. Tot voor kort was fotografie slechts mijn hobby. Drie jaar geleden nam ik nog foto’s met mijn telefoon, maar het proces was zo onhandig dat het al mijn vrije tijd in beslag nam. Natuurlijk is het makkelijker om geweldige resultaten te behalen met een goede camera, maar als je die niet hebt, probeer dan een slechte. Als je niet weet hoe je de camera moet gebruiken, leer het dan stap voor stap. Als je winst wilt maken, moet je gericht zijn op de resultaten en niet op het geld.