Voor deze foto heb ik me laten inspireren door de uitstraling van Franse mode uit de jaren zestig. Ik wilde een foto maken met een heel minimalistisch ontwerp en waarin de vrouwelijkheid van het subject mooi naar voren komt.
Ik maakte de foto in mijn studio in Constanța en het subject is eigenlijk geen model, maar een visagiste met wie ik eerder heb gewerkt. Zij had precies de uitstraling waarnaar ik op zoek was. We kozen voor een minimalistische, eenvoudige en stijlvolle zwarte coltrui met een enorme zwarte hoed, die we speciaal voor de shoot lieten maken. Ik wist dat deze outfit haar gelaatstrekken zou benadrukken en er geweldig uit zou zien op de uiteindelijke foto.
Een ander belangrijk element van dit shot is de achtergrondkleur. Ik wilde een kleur die mooi zou staan bij haar huidskleur en die de aandacht van de kijker naar de dame zou trekken. Daarom koos ik voor een blauwe achtergrond met kleurverloop, die ik maakte met behulp van een kleine Dedolight-lamp met een CTB-gelfilter (Colour Temperature Blue) erop. Ik koos voor continulicht in plaats van een flitser, zodat ik het uiteindelijke shot kon visualiseren terwijl ik aan het werk was. Ik begon met de belichting van de achtergrond, het kleurverloop en het silhouet van het model. Daarna koos ik een reflector voor de Dedolight-lamp die het licht op haar gezicht zou verzachten. Er moest ter hoogte van de hals van het model wat licht op de blouse vallen, zodat er enigszins een scheiding te zien zou zijn tussen de blouse en de hoed.
Toen de outfit en de belichting helemaal klopten, was het tijd om de juiste pose te vinden. Ik vroeg het model te poseren als de fotomodellen uit de jaren zestig en ik zorgde ervoor dat alle lijnen en donkere delen van de grote hoed de aandacht van de kijker direct naar haar gezicht leidden.
Ik maakte de foto met de Sony Alpha 1 en een Zeiss Sonnar T* 55 mm f/1.8 ZA-lens. Ik stelde het diafragma in op f/1.8 voor een scherptediepte die ervoor zorgde dat de ogen van het model het scherpste punt van de foto werden. Om dit makkelijker te maken, gebruikte ik de eye-autofocusfunctie van de Alpha 1. Hierdoor kon ik me concentreren op het instrueren van het subject, om de juiste pose en gezichtsuitdrukking te krijgen, en hoefde ik me helemaal niet bezig te houden met de scherpstelling.
Om er zeker van te zijn dat de perfecte foto ertussen zat, maakte ik korte bursts van twee à drie shots. Na elke burst gaf ik het model nieuwe instructies en fotografeerde ik verder. Dankzij de eye-autofocus werd elk shot perfect scherp, dus ik wist dat ik elke foto kon kiezen die ik maar wilde, zonder te hoeven controleren of de ogen wel de gewenste scherpte hadden.
Na het instellen van de belichting en de opties op de camera zelf, hoefde ik het uiteindelijke shot nog maar nauwelijks na te bewerken. Ik gebruikte Capture One en Adobe Photoshop om een paar kleine oneffenheden te corrigeren en ik maakte de huid een heel klein beetje zachter. Het hele bewerkingsproces kostte me minder dan tien minuten.
“De trouwfotograaf is niet alleen een getuige of iemand die alle gebeurtenissen vastlegt zonder te oordelen. De trouwfotograaf is een verhalenverteller!"
