De meeste mensen vinden Albert Dros’ foto’s van tere, bevroren bloemen prachtig. Hoe kan het ook anders? De ontluikende knoppen en felgekleurde bloemen zijn omhuld met een laagje volledig doorzichtig ijs, alsof de tijd stilstaat. De foto’s hebben een elegant frame, zijn zeer gedetailleerd en verheffen macro-natuurfotografie tot een fascinerende kunstvorm. Maar niet iedereen ziet de schoonheid hiervan in.
“Veel mensen worden er juist verdrietig van”, vertelt Albert lachend, “omdat ze denken dat de bloemen doodgaan. Maar niets is minder waar, want het ijs beschermt de bloemen juist.” Het klopt dat de bloemen, gefotografeerd in de Neder-Betuwe, goed worden beschermd. “In de lente, wanneer de tot bloei komen, kan de temperatuur opeens heel snel dalen”, legt Albert uit. “De telers houden hier rekening mee. Als het erg koud gaat worden, sproeien ze water over de planten zodat er een laagje ijs omheen wordt gevormd. Als de planten niet door het ijs worden beschermd, zullen ze de vorst niet overleven.”
De goede zorg van de tuinders is dus een gouden kans voor fotografen! Dat geldt zeker voor Albert, die alom gerespecteerd wordt voor zijn prachtige landschaps- en natuurfoto’s, maar pas onlangs is begonnen met macrofotografie. “Tijdens de coronalockdowns ging ik dichterbij huis op zoek naar nieuwe dingen om te fotograferen”, vertelt hij. “Dus ik pakte de Sony FE 90 mm f/2.8 Macro G OSS-lens op samen met mijn Alpha 7R IV. Daar begon mijn ontdekkingsreis. Het waren slechts een paar stappen om in mijn eigen tuin te komen, maar ik raad elke fotograaf aan om die stappen te zetten.”
Bloemen zijn niet volledig nieuw voor hem. “Ik fotografeerde vaak bloemen als voorgrond bij mijn bredere landschapsfoto’s of ik maakte er portretten van met mijn telelenzen”, legt hij uit. “Maar zo dichtbij komen was nieuw voor me en ik was direct verkocht. Dus toen een vriend mij vertelde over de ijsbloemen in de Betuwe, twijfelde ik geen moment.”
Het vinden van de bevroren bloemen is echter niet eenvoudig en kost tijd. “Net als macrofotografie in het algemeen is het terecht een langzaam proces van zorgvuldige selectie en compositie”, zegt Albert. “Als je dat optelt bij de combinatie van koude ochtenden en de ontwikkeling van de bomen, kun je ze slechts een paar weken per jaar vinden. En als je bevroren bloemen tegenkomt, moet je ook nog een goede vinden, want met de vergroting van een macrolens kan elke kleine imperfectie storend zijn.”
Het is een nauwkeurig klusje en Albert neemt zijn tijd om het perfecte onderwerp te vinden. “Ik ben vervolgens zo’n twintig minuten bezig met het vinden van de juiste hoek. Daarbij draait het voornamelijk om de achtergrond, die net zo belangrijk, of zelfs belangrijker is dan het onderwerp. Met de juiste achtergrond springt een bloem er echt uit.”
Albert experimenteert continu met zijn composities, maar kiest er vaak voor om te fotograferen met de zonsondergang achter het onderwerp “omdat je dan dat prachtige, zachte, glanzende licht krijgt”, legt hij uit. “Maar een van mijn favoriete foto’s heb ik juist drie uur na zonsopgang genomen, want toen was er een prachtig contrast tussen het geel van de bloemen en de strakblauwe lucht. Je hebt echter niet veel tijd, anders smelt het ijs volledig weg.”
“Het is echt geweldig dat ik de pure details van deze complexe onderwerpen kan vastleggen met de FE 90 mm macrolens. Het is verslavend, ik wil alleen maar meer foto’s maken.” Natuurlijk zijn die details, net als bij elk macro-onderwerp, afhankelijk van de precieze scherpstelling en daar heeft Albert een speciale methode voor op zijn Alpha-behuizing.
“Ik gebruik het touchscreen om het algemene scherpstelpunt te bepalen”, legt hij uit. “Vervolgens heb ik een knop op de behuizing ingesteld die de Focus Magnifier van de Alpha 7R IV activeert. Die zorgt voor een dradenkruis, net als het vizier van een wapen in een videogame. Deze zet ik op het exacte punt dat ik scherp wil hebben; meestal zijn dat de stampers van de bloem. Het is een verbazingwekkend eenvoudige maar effectieve methode die deze camera biedt.”
Een andere belangrijke factor voor scherpte als je vanuit de hand fotografeert, is de SteadyShot-technologie van Sony, die zowel in de sensor van de Alpha 7R IV als in de 90 mm macrolens zit. “Deze lens creëert prachtig zachte, dromerige onscherpe gebieden, terwijl het scherpe deel juist ultrascherp is. De Optical SteadyShot en vijfassige optische beeldstabilisatie in de behuizing spelen daarbij een belangrijk rol”, legt hij uit. “Ik heb geprobeerd om zonder deze functies te fotograferen en het verschil is ongelooflijk”, gaat Albert verder.
“Je kunt uren bezig zijn met het fotograferen van een paar bloemen; de compositie maken en verfijnen, omdat je weet dat de resultaten de moeite waard zullen zijn. Macro maakt het gewone buitengewoon, maar als je slechte apparatuur gebruikt, is het proces net zo frustrerend als prachtig. Ik ben blij dat de Alpha 7R IV me helpt tijdens het fotograferen.”
"Mijn obsessie: elke keer het perfecte shot maken"
